Okolina grada Belogradčika ima bogatu ponudu atrakcija, pri tom ne samo prirodnih. Pod senkama “Madone” i “Konjanika”, u maloj ravnici podiže se Belogradčiška tvrđava (poznata po lokalnom nazivu “Kale”), čija istorija nije ništa manje ispunjena legendama. Belogradčiška tvrđava je spomenik kulture, i u izuzetno dobrom je stanju – jedna od najbolje očuvanih tvrđava u zemlji – sagrađena je u III veku n.e. i dodatno je restaurirana današnjih dana. To je rimska konstrukcija, u pčetku izgrađena kako bi se održavala bolja kontrola oblasti – njeno mesto je strateško za organizaciju puteva. Osim funkciju administrativnog centra, tvrđava je imala i funkciju odbrambenog objekta, prvo je u njoj boravio Rimski garnizon, zatim je nasleđena od Vizantijskog carstva, li sve do vremena Jovana Stracimira (bug. Ivan Sracimir) odbrambena uloga nijak nije bila prioritetna. Položaj tvrđave usred prirodnog zida napravljanog od stenovitih formacija, bio je dovoljan za solidnu zaštitu teritorije. Zora vizantijske moći dočekuje Severne obronke kao čuvar same arterije Carstva – put, koji povezuje zapadnu i istočni prestonicu.
Konstrukcija tvrđava tokom vekova je menjana i više puta su dodavane različite zgrade. Jovan Stracimir (bug. Ivan Sracimir) proširio je originalnu konstrukciju i dodao je kasarnu oko stenovitih masiva. Nakon što su Bugari pali pod vlast Otomanskog carstva, Belogradčiška tvrđava bila je preuzeta i Osmanlije je čak dodatno proširuju. Ona se transformiše u omsatračnicu i odbrambenu tačku za održavanje reda u oblasti sa jakom revolucionarnom i hajdučkom aktivnošću. Strateški položaj, koji su primetili Rimljani,od velikog je značaja i ostalim kasnijim vladarima. Ispred zidova utvrđenja “Kale” našli su svoju smrt vođe Belogradčiškog ustanka iz 1850. Tokom 30-tih godina XIX veka francuski i italijanski inženjeri prave značajne promene – tvrđava je prilagođena tako da mogu da se koriste topovi, na zidovima su napravljeni otvori za puške. U Tri unutrašnja dvorišta u ratno vreme moglo je da se okupi do 3000 ljudi. U tvrđavi se nalaze skladišta, mlin za žito, prostorije kasarne, zatvor. Poslednji put, kao vojni objekat tvrđava je korišćena za vreme Srpsko-bugarskog rata tokom 1885. Kroz dve glavne poreta – Vidin kapija i Niš kapija, prolazili vojnici različitih imperija i carstva. Zidovi tvrđave i stene, zavijene u legende, nemi su svedoci hiljada ljudskih sudbina tokom vekova. Tvrđava se prostire na površini preko 10 000m2, ima tri dvorišta j jedan vojni trg, a masivni zidovi i odbrambeni sektror osvojili su svoje mesto na spisku nacionalnih objekata sa impresivnim arhitektonskim uspesima.
