Jedan od najpozantijih i najipresivnijih pejzaža u Severozapadnoj oblasti jeste pećina Magura. Magura se nalazi na oko 17 km od Belogradčika i oko 35 km od Vidina. Magura je jedna od najvećih podzemnih galerija u Bugarskoj, koja sadrži preko dva kilometra sala, koja je isprepletena mrežom puteva, izrezbarena zidovima samog krečnjaka, i uzbrdicama i nizbrdicama koje vode sve dublje do nedara zemlje. Veličanstveni stalaktiti i stalagmiti presecaju koncertne sale kao stubovi, a neki od njih dostižu visinu i od dvadeset metara. “Veliki stalkton” ima prečnik u onovi od četiri metara, a za formiranje njegove strukture visoke dvadest metara bilo su potrebno hiljade i hiljade godina. Čuda, koje krije pećina, tu ne prestaju – pećinski biseri i pećinsko mleko doprinose sjaju neobičnog mesta.
Osim što je tvorevina prirode, Magura u svom kamenu krije i pečat najduže linije ljudske istorije – iz perioda praistorije. Najranije prisustvo čoveka ostavilo je svoj trajni oblik u zidovima podzemne komore u vidu sedamsto crteža iz rezličitog doba. Danas crteži, koji su stvoreni pre 7000 godina, mogu biti viđeni u dubinama umetničke galerije. Na crtežima su predstavljene žene koje plešu i muškarce u lovu, maskirane ljude, životinje, biljke i nebeska tela. Kalendari sunčevih godina, koje su naslednici njihovih tvoraca popravljali, čivaju se zajedno sa crtežima koji su objašnjenja praznika i festivala, simboličnih i relanih figura. To dovodi do hipoteza o religioznom karakteru (čak je moguće da je korišćen i kao svetilište) ovog dela pećine.
Analogije su pravljene između Magure i poznatih kulturnih centara mediteranske praistorijske umetnosti, koj su otkriveni na Apeninima i na Iberijskom poluostrvu. Za razliku od drugih stenovitih ploča koje nose obrise praistorijske umetnosi, oni koji preovladavaju u Maguri, međutim imaju antropomofrne forme. Umetnost na stenama fokusirano je pre svega na ulogu čoveka u svetu i društvu. Elementi plesa, koji su predstavljeni kako kod žena, tako i kod nekih od muškaraca, dobro se slažu sa hipotezom da to mesto sakralni i kultni značaj, jer u tradiciji paganskih kultova ples često ima dosta važnu ulogu u obrednim ceremonijama.
Scene lova su imrepsivne, ali uprkos hipotezi o religioznom karakteri tog dela pećine, prikaz prinošenja žrtava ne postoji. Prikaz zveri u pećini nije toliko komplikovan, koliko u drugim centrima praistorijske umetnosti (u kojima su antropomorfni prikazi, pak, retkost) i tema nije raširena. Životinje se često pojavljuju kao ilustracija scena lova, ali retko su prikazane same.
Galerija, posvećena pećinskim crtežima jenda je od najdubljih delova pećine, što se da ustanoviti prema zatvorenom karakteru sale. Ona se ne vidi direktno sa centralne ose pećine (put koji prolazi kroz njenu sredinu), već se nalazi u jenom od bočnih proširenja i put do nje je ograničen.
Klimatske i pejzažne karakteristike terena oko Rabiške mogile analogni sa omima u oblasti Šampanj u Francuskoj, one s druge strane predstavljaju jedisntvene za Balkan uslove za šampanizaciju i čuvanje vina. Stalna temperatura u čitavoj pećini je 12oC, a nivoi vlažnosti su pogodni. Zbog toga u jednoj od prostorija Magure smešten je jedini na teritoriji Bugarske podrum penušavih vina, koje je obrađeno prema klasičnom francuskom receptu. Degustacija vina obavlja se na licu mesta.
